“สุวรรณภูมิ” ซึ่งเป็นดินแดนที่เริ่มปรากฏเป็นที่รู้จักในคัมภีร์พระพุทธศาสนา
ในสมัยที่พระเจ้าอโศกมหาราชได้ส่งพระธรรมทูตคือพระโสณะและพระอุตตระ มาเผยแผ่ศาสนาพุทธยังดินแดนแห่งนี้ คำว่าสุวรรณภูมิมีความหมายว่า "แผ่นดินทอง" หมายถึงดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์ ซึ่งเป็นแผ่นดินที่เป็นประเทศปัจจุบันได้แก่ พม่า ไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ดินแดนแห่งนี้มีอาณาจักรโบราณต่างๆก่อร่างสร้างตัวขึ้นมากมาย เนื่องจากเป็นดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์ทั้งเรื่องของทรัพยากรธรรมชาติ ดินก็อุดมสมบูรณ์เหมาะแก่การเพาะปลูก น้ำซึ่งเป็นหัวใจหลักในการทำเกษตรก็มีมากเหลือล้นก่อเกิดเป็นแม่น้ำสายสำคัญต่างๆ ผู้คนจึงอพยพย้ายถิ่นฐานเข้ามาอยู่อาศัยเป็นจำนวนมาก ก่อเกิดเป็นชุมชน เป็นอาณาจักรน้อยใหญ่ซึ่งส่วนมากจะก่อสร้างบ้านเมืองอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำ อาทิเช่น อาณาจักรฟูนัน อาณาจักรศรีเกษตร อาณาจักรเจนละ อาณาจักรทวารวดี อาณาจักรศรีวิชัย อาณาจักรสุโขทัย อาณาจักรล้านนา อาณาจักรล้านช้าง ฯลฯ ซึ่งดินแดนเหล่านี้ได้สั่งสมอารยะธรรมสืบทอดกันมาหลายพันปี เมื่ออาณาจักรใดเริ่มอ่อนแอก็จะล่มสลายไป และมีอาณาจักรใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาทดแทน บางครั้งอาณาจักรใหม่ที่เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาก็รับเอาวัฒนธรรมของอาณาจักรก่อนๆเข้ามาผสมผสานกับวัฒนธรรมของตัวเอง เกิดเป็นรูปแบบวัฒนธรรมแบบผสมผสานแต่ก็ยังคงอัตลักษณ์วัฒนธรรมของตัวเองเอาไว้ได้อย่างเหมาะสม รูปลักษณะของเงินตราที่แต่ละอาณาจักรผลิตขึ้นมาเพื่อเป็นสื่อกลางในการซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้า ภายในอาณาจักเองหรือค้าขายระหว่างอาณาจักร ก็จะมีรูปลักษณะที่แตกต่างกันไปแต่ในความต่างก็จะมีความเหมือนที่สอดแทรกเอาไว้ในเงินตราที่ผลิตขึ้นตามคติความเชื่อทางศาสนาที่สืบทอดและรับต่อกันมา ในรูปแบบที่เป็นสัญลักษณ์ ก่อให้เกิดศิลปะในการสร้างเหรียญกษาปณ์ของอาณาจักรในดินแดนสุวรรณภูมิขึ้นมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น